Maar dit keer zat iedereen thuis voor de buis naar de persconferenties van Mark Rutte te kijken. Toen het ernaar uitzag dat de maatregelen verder versoepeld zouden worden per 1 juli, greep HTC haar kans en opende opnieuw de inschrijving voor de clubkampioenschappen, nu van 5 t/m 12 juli. En zoals koeien in het voorjaar blij de wei in rennen, zo stonden circa 120 leden te trappelen om te doen waar ze goed in zijn. Of beter in willen worden.

Met een aparte in- en uitgang was eenrichtingsverkeer in het clubhuis gecreëerd. Na afloop van de wedstrijd geen hand of kus, maar een tik met de rackets tegen elkaar, of een ‘boks’. En niet na afloop allemaal gezellig in hetzelfde bakje nootjes grabbelen, maar per persoon een afgemeten portie in een bekertje. Visioenen van schooltraktaties trokken in mijn hoofd voorbij. Omdat ook de lokale ondernemers voor grote uitdagingen staan, zijn de te winnen prijzen ingeslagen bij De Dames en De Soepkom.

De hele week was het goed weer, op zaterdagmiddag na. Toen kwamen de drie binnenbanen weer goed van pas! Veel geliefden samen op de baan, vriendinnen, of tienerzonen met hun vader of moeder. Tennisleraren Stefan Jorna en Frank Bruens hadden zich ook aangemeld als deelnemer en namen het op tegen de sterkste spelers van de club. Dat deden ze niet onverdienstelijk…

Op zondag 12 juli werden de laatste poulewedstrijden en de finales gespeeld. Het prachtige weer zag je weerspiegeld op het terras en naast de banen. Buiten maakt het virus minder kans, heb ik gehoord. Een peuter rent langs met het kleinste formaat racket en probeert de aandacht van de tennisleraar te vangen. Er wordt gepraat, wedstrijden geëvalueerd, gelachen. Het leek alsof we extra hard genoten van wat we eerst normaal vonden. Een prachtweek.